Σκόρπιοι στίχοι

Από τη συλλογή Estravagario του Pablo Neruda

Όμως επειδή ζητάω σιωπή,
μη νομίσετε πως θα πεθάνω:
μου συμβαίνει εντελώς το αντίθετο:
συμβαίνει πως πρόκειται να βιωθώ.

Συμβαίνει πως είμαι και ότι συνεχίζω.

Και επειδή έζησα τόσο,
θέλω να ζήσω άλλο τόσο.

Αφήστε με μόνο μου με την ημέρα.
Ζητάω την άδεια να γεννηθώ.

Ας μη συγχέουν αυτό που θέλω
με την οριστική αδράνεια:
ζωή είναι μονάχα αυτό που γίνεται,
δεν έχω τίποτα να κάνω με το θάνατο.

Τώρα αντιλαμβάνομαι ότι δεν υπήρξα
μόνο ένας άνθρωπος αλλά πολλοί,
κι ότι πέθανα τόσες φορές
δίχως να μάθω πώς ξανάζησα·
σαν ν' άλλαζα φορεσιά
βάλθηκα να ζήσω άλλη ζωή,
και, νάμαι πάλι εδώ χωρίς να ξέρω

Επιστρέφω και δεν ξαναφεύγω,
ποτέ πια δε θέλω να γελαστώ,
είναι επικίνδυνο να περπατάς
προς τα πίσω γιατί ξάφνου
το παρελθόν γίνεται φυλακή.

Δεν υπάρχει χώρος πιο πλατύς από τον πόνο.

Σήμερα πιστεύεις όλα όσα σου ιστορώ.
Αύριο θ' αρνηθείς το φως.

Αυτό που θέλω εγώ είναι να σ' αγαπούν
και να μη γνωρίσεις το θάνατο.