Δύο όψεις

Ίλιγγος

Μπορούσα να διαβάσω το μίσος στα μάτια του. Τον είχα ακούσει να μου λέει ότι πνίγεται, ότι δεν μπορεί ν’ αντέξει, ότι όλο αυτό είναι ολέθριο. Και του είπα ότι δεν το άξιζε. Ότι φοβόταν. Ότι ήταν φτιαγμένος για φτηνά συναισθήματα, φτηνές σχέσεις, φτηνές γυναίκες. Κάτι είπε, δεν θυμάμαι τι, ίσως μου ζήτησε να σταματήσουμε, ήταν ανόητο έτσι κι αλλιώς, είχε ξεκινήσει από μια ανόητη αιτία. Αλλά δεν τον άκουσα, δεν μπορούσα ν’ ακούσω, το μόνο που είχε καρφωθεί στο μυαλό μου ήταν εκείνο το μίσος στα μάτια του. Θα μπορούσα να τον σκοτώσω. Εγώ τον μισούσα περισσότερο, ακριβώς επειδή είχε τη δύναμη να ανατρέψει όλες μου τις αποφάσεις, να με ελέγχει και μόνο με μια απλή ματιά.

Μετά δεν ξέρω τι έγινε. Νομίζω στα μάτια του έπαιξε μια λάμψη ειρωνείας, κάτι σαν κρυμμένη πρόκληση. Τον χαστούκισα με όση δύναμη είχα, τα δάχτυλά μου μούδιασαν, είδα το πρόσωπό του να συσπάται από τον πόνο. Δεν μίλησε, δεν είπε λέξη. Ήθελα να ξεσπάσω σε κλάματα, αλλά από το λαιμό μου βγήκε ένα υστερικό γέλιο. Έπρεπε να φύγω. Έπρεπε να βγω από το δωμάτιο, βροντώντας πίσω μου την πόρτα – δεν μπορούσα. Δεν μπορούσα ποτέ. Δεν θα έφευγα ποτέ.

Α, θεέ μου, χρειάζομαι ένα ποτό. Πήγα στην κουζίνα, πάνω στο τραπέζι ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί, το είχε ανοίξει πριν αρχίσει αυτός ο ηλίθιος καυγάς. Ήπια γρήγορα μερικές γουλιές, το ένιωσα να με καίει στο λαιμό, αλλά ίσως να ήταν εκείνος ο κόμπος. Ήθελα να ξεσπάσω σε κλάματα, αλλά δεν θα το έκανα – όχι μπροστά του. Δεν θα τον άφηνα να δει πως με είσε συντρίψει.

Καθόταν στον καναπέ. Κάθισα απέναντί του χωρίς να του ρίξω ούτε μια ματιά. Άναψα ένα τσιγάρο, ο καπνός μου έκαψε τα μάτια, άκουσα τον ήχο από τον αναπτήρα του, μια βαθιά αναπνοή. Τι να σκεφτόταν; Με μισούσε ακόμη;

Το ξέρω ότι με κοίταζε. Πάντα το ένιωθα όταν με κοίταζε – ήταν σαν να με απομόνωνε από τον κόσμο, σαν να διεκδικούσε τα πάντα, ακόμη και την ανάσα μου. Αρκούσε να με κοιτάξει για να γκρεμιστούν τα πάντα, όλα, οτιδήποτε.

Σηκώθηκε αθόρυβα και πήγε στην κουζίνα. Του φώναξα να φέρει μαζί του το κρασί και να σβήσει το φως. Το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει.

Θα τον περίμενα μέσα στο σκοτάδι.

Adeline

Το χαστουκι.

Σε κοιταζω , σε παρατηρω.
Καθεσαι απεναντι μου, καπνιζοντας και πινοντας κοκκινο κρασι.
Δεν εχουν περασει παρα μερικα λεπτα απο τη στιγμη που με χτυπησες.
Στεκομουν εκει χωρις αντιδραση.
Σε κοιταζα με μισος. Σου ειχα ζητησει να σταματησουμε αυτον τον ανοητο καυγα.
Δεν οδηγουσε πουθενα παρα μονο στη βια.
Στο ειπα κιολας, η βια γενναει βια, μη συνεχιζεις.
Εσυ ηθελες να πεις περισσοτερα, να βγαλεις απο μεσα σου οτι αισθανοσουν.
Μου ειπες πως ειχε ερθει η ωρα να μαθω ποσο θανασιμη ησουν.
Πως την προδοσια μου θα την πληρωνα ακριβα.
Τοτε ηταν που με χτυπησες, δυνατα , πανω ακριβως στο αυτι.
Για να με πονεσεις περισσοτερο.
Ειδες στα ματια μου τον πονο, ενιωσες τη λεξη που επνιξα στην κραυγη μου.
Ειδες το μισος μου για σενα.
Και γελασες δυνατα, υστερικα, μολις καταλαβες πως δεν θα αντιδρουσα.
Εκανες δυο βηματα πισω και πηγες στην κουζινα να βαλεις στο ποτηρι το κρασι.
Ετσι βρεθηκαμε στους καναπεδες , σχεδον αντικρυστα ο ενας απο τον αλλον.
Αναψαμε τσιγαρο σχεδον ταυτοχρονα.
Τραβηξα δυο τρεις βιαστικες ρουφηξιες για να καλμαρω λιγο.
Εσυ ανακατευεις τον καπνο μαζι με γουλιες κοκκινου κρασιου.
Δεν μιλαμε.
Ουτε καν με κοιτας.
Προσπαθω να παρω το βλεμμα μου απο πανω σου, αλλα δεν μπορω.
Θελω να ξεχασω αυτο που εγινε, τα λογια σου, τον ανοητο καυγα μας αλλα δεν μπορω.
Πως μπορεις να εισαι τοσο κακια μαζι μου?
Πως μπορεις να με προσβαλλεις ετσι?
Προσπαθεις να βολευτεις στον καναπε καλυτερα.
Καθως απλωνεις τα ποδια σου , κατα λαθος σηκωθηκε λιγο η φουστα σου.
Ειναι δυνατον να το κανεις επιτηδες?
Ακομα και τωρα να παιζεις μαζι μου?
Χωρις να μου δινεις καθολου σημασια να με ελεγχεις τοσο πολυ?
Δεν μπορω να παρω το βλεμμα μου απο τα ποδια σου.
Πρεπει να ηρεμησω κι εγω για να μη γινουν χειροτερα τα πραγματα.
Αυτη τη στιγμη το κρασι φανταζει σαν η μονη διεξοδος.
Δε βαριεσαι, σημερα θα πιω κι εγω κανα-δυο ποτηρια.
Σηκωνομαι να φερω το ποτηρι μου.
-αγαπη μου , αν πηγαινεις στην κουζινα φερε μαζι σου και τη μπουκαλα με το κοκκινο κρασι , κλεισε και τα φωτα σε παρακαλω, σημερα εχω ενα φοβερο πονοκεφαλο.