16 Μαρτίου 2007

Just one sentence

Βγαίνω έξω η άμμος υγρή σχεδόν παγωμένη τα βότσαλα μου πληγώνουν τα πόδια βαδίζω στην άκρη του νερού η νύχτα είναι έναστρη κάποιο βράδυ κάποτε θα ξαναπερπατήσω στην άκρη αυτής της θάλασσας το μακρύ μου φόρεμα θα σέρνεται πάνω στην αρμύρα και θα θρηνώ τον νεκρό Άδωνη πενθαλέα νήπλεκτος λυσίκομος κάποτε αλλά όχι απόψε είσαι δίπλα μου απόψε έχεις τυλίξει το χέρι σου γύρω από τη μέση μου Go and catch a falling star σου ψιθυρίζω κι εσύ γελώντας μου τραγουδάς London bridge is falling down, my fair lady κάνει κρύο πάμε στο σπίτι να μου σκουπίσεις τα βρεγμένα μαλλιά να με κρατήσεις στην αγκαλιά σου να μου μιλάς μέχρι να κοιμηθώ μέσα στον ύπνο μου να σου ψιθυρίζω εκείνα τα όνειρα που δεν μας πρόλαβαν κι εσύ να μου λες μόνο όνειρα είναι αγάπη μου μόνο όνειρα και να είναι η νύχτα ήσυχη πέρα στο βάθος το βουητό της θάλασσας να χάνεται κάτω από τη φωνή σου.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Παρα πολυ καλο.
Απλο και καλο.

Unknown είπε...

Να εκφράσω τις ευχαριστίες για την ευαρέσκεια (το Nobel θα το πάρω, δάσκαλε;)