12 Μαρτίου 2007

A story that was not mine

…………………………………………………………

-Δεν το άντεξες. Έφυγες.

-Δεν έφυγα.

-Έφυγες. Επειδή φοβόσουν.

-Όχι. Απλώς απομακρύνθηκα.

-Δεν άντεξες την υποψία πως μπορεί να μην ήσουν εσύ εκείνη.

-Δεν μπορώ να υποδύομαι ξένους ρόλους.

-Μπορούσες να το διεκδικήσεις.

-Θέλω ένα άγραφο χαρτί.

-Δεν υπάρχει.

-Μπορούσες να φτιάξεις τα πάντα από την αρχή.

-Έπρεπε να μείνεις.

-Ναι, έπρεπε.

……………………………………………………………


(Παίρνεις δύο χαρακτήρες και τους βάζεις σ’ ένα σκηνικό. Θα είναι χειμώνας; Ναι, χειμώνας, λίγο πριν σκοτεινιάσει. Μιλάνε. Ανταλλάζουν βλέμματα. Τριγυρίζουν στο μισοσκότεινο δωμάτιο. Τους παρακολουθείς να πλησιάζει ο ένας τον άλλον και μετά ν’ απομακρύνονται. Μπορείς να τους βάλεις να κάνουν έρωτα ή να τους σκοτώσεις· ίσως, τελικά, να μην υπάρχει διαφορά).

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν σε προλαβαινω
βρε μαναρι μου!

Unknown είπε...

Χα, χα, οι αϋπνίες που λέγαμε.
(υπάρχει έμπνευση, αλλά κάτι περισσότερο θα ξέρεις εσύ).

zero είπε...

Δεν καταλαβα τιποτα.

ζερο.

Unknown είπε...

Εμ, τι να καταλάβεις...

zero είπε...

Τωρα που απαντησες...
...καταλαβα.

ζερο.