In somnio

Αφιερωμένο

Η μουσική που μου έστειλες - πέρασα μέσα απ' τον καθρέφτη, ο ουρανός συννεφιασμένος, έπιανες τη βροχή στην ατμόσφαιρα, αλλά - παράξενο - τα χρώματα δεν άλλαζαν μέσα στο γκρίζο φως, η ομίχλη, μου αρέσει να περπατώ ανάμεσά της, να παραμερίζω τις θολές εικόνες πολλαπλασιάζοντας τις παραισθήσεις των ειδώλων, θα με περίμενες πίσω από τις σκιές, κάθε νότα ένα βήμα - κι οι αντιστίξεις να σημαδεύουν τα τυφλά περάσματα - θα με περίμενες dark yet shining above them all, ξένος σ' αυτόν τον κόσμο, ξένος σε κάθε κόσμο, with more capacity for love than earth bestows, και μες στα μάτια σου η πρόκληση να σε ξεχάσω, δεν μπορώ να σε δω, καθώς η μουσική σου σβήνει απομακρύνεσαι, ο καθρέφτης ραγίζει, σπας σε αμέτρητα κομμάτια, ψηφίδες που δεν θα συνενώνονταν ποτέ πια σε μιαν εικόνα. Και επιστρέφω. Το ράγισμα έκλεισε, σαν μια πληγή που επουλώνεται μπροστά στα μάτια σου χωρίς την υποψία της ουλής. Πίσω από τον καθρέφτη, μόνο η σκιά σου πια.