Τριλογίες

Η ώρα 3^η πρωινή… (το ταξίδι)

Μέσα στα χέρια του ύπνου ανυπεράσπιστος. Τα μυστικά του ονείρου παραμένουν ερμητικά. Η Σίβυλλα έχει από καιρό σιωπήσει.

Ένα καράβι χωρίζει τον ορίζοντα στα δυο. Μετέωρος μεταξύ επιστροφής και αποδημίας. Όλη τη νύχτα μελετούσες εκείνο το αρχαίο ανεμολόγιο. Ο Βορέας, ο Ζέφυρος, ο Νότος, ο Εύρος. Να δυσπιστείς στις διαδρομές των πορτολάνων.

Ταξίδια ασυνάρτητα. Οι πλόες ακαθόριστοι. Οι χάρτες περιττοί. Ήξερες ποια νησιά θα παραπλεύσεις.

…την τρίτη ημέρα… (η γραφή)

Ξέρεις πώς είναι ν’ ακροβατείς στις λέξεις; Ασκήσεις ισορροπίας, χωρίς προστατευτικό δίχτυ, ένα παραπάτημα και πέφτεις στο κενό. Κάπως έτσι είναι τώρα. Μόνο που δεν υπάρχει ο φόβος του κενού· κυριαρχεί η ομορφιά της πτώσης.

Με τις λέξεις υφαίνεις αόρατους ιστούς. Με τα νοήματα, θανάσιμες παγίδες. Πάντα μου κλέβεις τα νοήματα. Και πάντα απομένω με λιγότερα.

Σε περιμένω ανάμεσα στις σκιές. Σου γράφω μέσα στο σκοτάδι. Το φως υπογραμμίζει ειρωνικά τις αντιθέσεις.

…του τρίτου μήνα… (η ιστορία)

Ποτέ δεν θα σε δω, ποτέ δεν θα μου μιλήσεις από απόσταση αναπνοής. Από το πάντα στο ποτέ: αυτή υπήρξεν η μοναδική υπόσχεση του χρόνου.

Ένας περίπατος στο Σούνιο, πρωί, αρχές της άνοιξης. Επινοούσα προσωπεία για να σου κρυφτώ. Και δεν ήξερα πως με είχες κιόλας ανακαλύψει πίσω από τα προσχήματα των αφηγήσεων.

Πώς η φωνή σου παίρνει μια θαμπήν απόχρωση, καθώς περνούν οι ώρες. Από το βάρος όλων αυτών που επιμένεις να κρατάς στη σιωπή σου.