27 Φεβρουαρίου 2007

La Femme Nikita.

Ίσως φταίνε τα φεγγάρια.



Στίχοι: Τάσος Σαμαρτζής
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Βιτάλη
Άλλες ερμηνείες: Άλκηστις Πρωτοψάλτη






Μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα ξεκινήσουμε λοιπόν
γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο όπως τα τρένα στο σταθμό
και στην ανάσα σου γυρεύω κάποιο αρχαίο σκηνικό


Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ


Μια αχτίδα φως περνά τις γρίλιες και σβήνει αυτά που γίναν χθες
πώς μπλέκουν λέω οι ιστορίες και των ανθρώπων οι τροχιές
μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα τελειώσουμε λοιπόν


Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ


*

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ισως για ολα φταιει η Αφροδιτη.
Ισως φταιει η Σεληνη.
Ισως...

Unknown είπε...

Η Σελήνη που... εκλείπει για λίγο πριν από τα μεσάνυχτα του Σαββάτου: φαντάζεσαι, λοιπόν.

Unknown είπε...

Στους στίχους, επισημαίνω απλώς το μοτίβο του καθρέφτη (τον θυμάσαι τον βενετσιάνικο καθρέφτη;)

Ανώνυμος είπε...

Τον θυμαμαι
και σκεφτομαι πως καποια στιγμη κατι πρεπει να κανουμε για αυτον.

Ανώνυμος είπε...

ισως παλι να μην κανουμε και τιποτα βεβαια
για τον βενετσιανικο καθρεφτη.

Unknown είπε...

There will be time, my dear.